Η επιστροφή του ασώτου παιδιού.

Οι μέρες της αγωνίας τελείωσαν.
Επιτέλους σταμάτησα να δουλεύω σε εκείνο το ηλεκτροφωτισμένο υπόγειο. Βγήκα πάλι στο φως (που λέει ο λόγος, γιατί δουλεύω βραδυνός). Πλεόν πατάω στην επιφάνεια της Γης. Τέρμα η αγκαλιά του φλοιού της.
Έπιασα δουλειά βραδυνός σε ένα net cafe, πάλι στο Κέντρο της πόλης. Ευτυχώς δηλαδή.
Υπάρχει και πιθανότητα να μετρήσει η δουλειά αυτή σαν πρακτική για το Ι.Ε.Κ.
Μακάρι να πάνε όλα καλά.
Το ζουμί είναι πως απο απόψε θα έχω πολύ χρόνο, και πολλούς υπολογιστές στη διάθεσή μου,
οπότε θα ξεκινήσω πάλι να γράφω, κάτι που είχα σταματήσει να κάνω, μιας και το υπόγειο μου είχε καταστρέψει τη φαντασία.

Ελπίζω να έχει μείνει κανείς εκεί έξω, για να μου κάνει παρέα που και που.
Ι'Μ BACK
Στέλιος