Η ευχή, το αφιέρωμα και η κούπα.

Σκηνή Πρώτη.

Κάθεσαι αναπαυτικά στην καρεκλίτσα σου. Πιάνεις το πακέτο με τα τσιγάρα, και λίγο νευρικά αφαιρείς εκείνο το ασημόχαρτο που έχει ανάγλυφη τη λέξη "Pull". Λες και αν δεν το έγραφε, εσύ θα "Push". Παίρνεις το τρίτο τσιγάρο απο τα αριστερά προς τα δεξιά, το γυρνάς ανάποδα και κάνεις μια ευχή. Έτσι δεν έλεγαν κάποτε? Πως άν γυρίσεις ανάποδα ένα τσιγάρο στο καινούριο πακέτο, κάνεις μια ευχή, και καπνίσεις όλα τα τσιγάρα εσύ, χωρίς να σου κάνουν τράκα ούτε ένα, η ευχή θα πραγματοποιηθεί? Έτσι λοιπόν. Είπαμε, το τρίτο απο τα αριστερά.

Και ποια είναι η ευχή?

"ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΥΣΤΗΣ ΤΡΑΚΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ."

Σκηνή Δεύτερη.

Κάθεσαι στον άνετο καναπέ του δωματίου 286, στο κτίριο Α'. Σου κάνει παρέα ο Αντώνης, που έχει της κακομοίρας το διάβασμα για την πτυχιακή του. Δεν έχεις τι να κάνεις και αρχίζεις να ξεφυλίζεις τα ΓΑΙΟΡΑΜΑ. Το μάτι σου πέφτει σε ένα τεύχος που έχει αφιώρωμα στην καφεΐνη. Απόσπασμα:
"Ο συνδιασμός καφέ και τσιγάρου είναι τόσο εθιστικός, διότι υπο την επίρροια της νικοτίνης, ο οργανισμός μεταβολίζει την καφεΐνη έως και 4 φορές ταχύτερα."
Στο νου σου έρχονται όλα εκείνα τα ατελείωτα καφεδάκια με φίλες, φίλους, στη δουλειά, με τους 4 τοίχους μόνη συντροφιά, αλλα επίσης όλες εκείνες οι ατελείωτες ξενέρες όταν είχες ξεμείνει απο ζάχαρη, και ακόμη χειρότερα απο καφέ. Ή ακόμη χειρότερα, απο τσιγάρα...

Σκηνή Τρίτη.
Αναμνηστική κούπα, δώρο του Νίκου σε κάποια απο τις γιορτές ή τα γενέθλιά μου. Με δήθεν χιουμοριστικό τρόπο, τυπωμένη πάνω μια κιτς παράσταση και η επική ατάκα έρχεται:
"Το τσιγάρο δεν είναι ο μόνος φίλος που καίγεται για σένα. Χρόνια πολλά!"
Μας υποχρέωσες κολλητέ. Αν σε είχα στην ίδια θέση και συχνότητα που έχω το τσιγάρο, θα ήμουν gay. Think about it. Το χειρότερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ...