Και... ΜΠΑΠ !

Μου μάθανε και οι Ηρακλειώτες το κεμπαπ...
Έ ρε πούστη μου γλέντια που έχουν γίνει! Και να φανταστείς οτι σήμερα έκλεισε ένα μήνα λειτουργίας το μαγαζί.
Νοιώθω απίστευτα μαλάκας που διαθέτω ποσότητα φιλοτίμου δυσανάλοη με αυτήν των εργοδοτών μου, και συνολικά περισσότερη απο όλο το προσωπικό του μαγαζιού.
Δυστυχώς ή ευτυχώς θα συνεχίσω να εργάζομαι εκεί μέχρι να με διώξουν (αν το κάνουν, που δεν τους πάιρνει στην παρούσα φάση), γιατι τα χρήματα είναι πολύ καλά, και το καλύτερο: δεν προλαβαίνω να τα ξοδέψω....
Κάπου εδώ μπαίνει στην ιστορία ο Τάσος. Φίλος απο τα παλιά, είναι στη συντακτική ομάδα της εφημερίδας του ΤΕΙ Ηρακλείου, οπου έστελνα κανένα κειμενάκι που και που για δημοσίευση. Έψαχνε για δουλειά το παληκάρι, έκανα εγώ τα απαραίτητα κονέ (ένεκα φιλοτίμου) και ήρθε να εργαστεί. Μια εβδομάδα μετά (χθες) του τη βάρεσε μια ώρα πριν σχολάσει, και δυο ώρες πριν κλείσει οτ μαγαζί, να πει στον αγαπητό εργοδότη, οτι την εβδομάδα που έρωεται, έχει εξεταστική και δεν μπορεί να εργαστεί για κανένα λόγο, όχι πριν το Σάββατο. Το μαθαίνω εγώ πάνω στο κλείσιμο και μου κόβονται τα γόνατα.
ΡΕ ΖΩΟ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ δεν μπορείς να το πεις 2 μέρες νωρίτερα να ψαχτούμε λιγάκι μην φάει πάλι το καβλί ο Στελάκης μόνος του? ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑ....
Για να μην πολυλογώ, μόνιμο ρεπό ο Τάσος. Τα λέγαμε.
Πάω στις 8 το βράδυ απο το μαγαζί, να πιάσω δουλειά. Μέχρι τις 9 νέκρα και τα σχετικά, ουτε κατσαρίδα ζωγραφιστή στους υπόνομους. Και κατα τις 9 και τέταρτο. γεμίζει το μαγαζί μέσα σε 5 λεπτά. Συννενοημένοι ήταν ρε γαμώτο? Δηλαδή το Στελάκη κανείς δεν τον λυπάται?
Σε εκείνο το σημείο μπήκα σε "Βέγγος mode", τρέξιμο και τίποτε άλλο. 5 κεμπάπ ο ένας, 10 ο άλλος, 1 χωρίς κρεμμύδι, 2 συν γιαούρτι, ένα με πατάτες (γαμώ το σπίτι σου), 2 μερίδες πατάτες (γαμώ και τη μάνα σου), 1 χωρίς ντομάτα με έξτρα πιπέρι και πιπεριά ψιλοκομμένη μέσα (γαμώ και τον πατέρα σου τον παραπληγικό πουτάνας γιε ξεπλένη) και δε συμμαζεύεται.
Το μαγαζί έχει κανονικά 12 τραπέζια έξω και άλλα 5 μέσα. Οπότε, κατα τις 10, έπειτα απο μια ώρα και σαρανταπέντε λεπτά αδιάκοπης κίνησης, αδειάζει ένα τραπέζι. Κάθονται 2 κύριοι ετών 50+ (υπέθεσα) και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ένας κοστουμαρισμένος κύριος με τη μουνάρα γκομενίτσα και τον κλασσικό φανοστάτη κολλητό του, μου ξεκινάει έναν απίστευτο καυγά του στυλ "ήρθα πρώτος ρε φιλαράκι, και γιατί έβαλες τους άλλους να καθήσω, δε με βλέπεις που περιμένω μισή ώρα (a.k.a. 3 λεπτά)?"
"Συγγνώμη κύριε αλλα οι κύριοι απο εδώ μου ζήτησαν να τους εξυπηρετήσω, σε αντίθεση με εσάς που απλά στεκόσασταν στο πλάι του δρόμου" απάντησα αυτολεξεί.
Πετάγεται και ο 24χρονος loverboy που είχε ακούσει οτι το Izmir kebap είναι ό,τι πιο hot στο Ηράκλειο τον τελευταίο μήνα, και ψήθηκε να βγάλει το επιοικώς κομπλεξικό και ψιλοκακοβαμμένο μυξοπαρθενοπουτανάκι του για 2 μισές μερίδες και 2 Coca light, και μου ανοίγει έναν δεύτερο καυγά για το τραπέζι που υποτίθεται οτι έπρεπε να υπάρχει καθαρισμένο και έτοιμο να τους υποδεχτεί. Ε πως θα επιπλεύσεις τεράστιε μαλάκα τύπε, μπροστά στο γκομενάκι? Θα χωθείς στο σερβιτόρο, τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Τέσπα...
Παίρνει πρέφα το σκηνικό ο αγαπητός εργοδότης, και βγαίνει στην αυλή για να διευθετήσει τα πράγματα. "Κύριοι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, θα φέρουμε τα τραπέζια απο μέσα και θα τα στήσουμε έτσι ωστε να εξυπηρατηθείτε όλοι."
Μπράβο μαλάκα Einstein, το βρήκες!

Απο 12 τα τραπέζια αυτομάτως γίνονται 16. Με το που βγάζω τα τραπέζια (αξίζει να σημειωθεί οτι το σώμα μου μόνο με του Βιν Ντίζελ συγκρίνεται αυτή τη στιγμή, μιας και το κάθε τραπέζι ζυγίζει 15+ κιλά, αφού είναι απο μάρμαρο Διονύσου κτλ κτλ...) κάθονται οι 4 παρέες που περίμεναν, και εν τω μεταξύ είχαν αδειάσει 3 τραπέζια τα οποία πληρώθηκαν απο 2 παρέες των 6 ατόμων αντιστοίχως.
Κάπου εκεί παράτησα το "Βέγγος mode" και μπήκα σε "Panic mode".
"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ" σκεφτόμουν, και έτρεχα χωρίς καν να θυμάμαι τι έχω πάρει παραγγελία, με τον ψήστη να με βρίζει επειδή του άφηνα τα χαρτάκια των παραγγελιών 4-4, και με τα αρχίδια μου να έχουν γίνει 50 κιλά το καθένα επειδή η λατζέρισσα ήθελε να της στέλνω καπάκι κάτω τα άπλυτα, επειδή ο αγαπητός εργοδότης μου υπενθύμιζε οτι πρέπει να παίρνω τις αποδείξεις αμέσως μην τυχόν κάνει ντου το ΥΠΕΔΑ (κάτι μαλάκες της εφορίας νομίζω), επειδή ο πελάτης είχε πει χωρίς κρεμύδι και βρήκε μια ινα κρεμυδιού μέσα στο κεμπαπ του, επειδή επειδή επειδή επειδή...
Αυτό που εύχομαι στον εαυτό μου είναι να μην μπω σε "Berzerk mode" καμμια μέρα και αρχίζω να γιαουρτώνω πελάτες.
Δεν είμαι φυγόπονος, και πιστεύω οτι η εργασία γενικότερα είναι υγεία, αλλα όχι και έτσι ρε πούστη μου!
Και θα τελειώσει η εξεταστική των φοιτητών, και θα τους μυρίσει χρήμα, και θα ΄στήσουν ουρές στο μαγαζί για να ζητήσουν δουλειά, και ο κάθε τυχαίος βόρειος που θα προσληφθεί θα μου κάνει τα παπάρια ομελέτα με τις δήθεν γνώσεις του, σαν το μαλάκα το Σέρβο που τον πήραν για επαγγελματία και την έκανε τη δεύτερη μέρα. Και τον ξαναπήραν. Δεν πα να 'ναι ο καλύτερος σερβιτόρος στο ηλιακό σύστημα, αν δεν έχει τσίπα πάνω του ο καριόλης τι να τον κάνω....
Κούρασα με το μέγεθος και με τις μαλακίες που με σκοτίζουν, αλλα έπρεπε να τα γράψω, μιας και έχω βαρεθεί να τα λέω.
Αύριο δουλεύω, πάλι μόνος μου, πάλι βράδυ, ξέρωντας απο τώρα οτι θα γίνει ο ίδιος και απαράλλαχτος χαμός με τον σημερινό.
Έπεται συνέχεια που λένε....