26.11.06

Χρόνια μου πολλά


Μόλις που προλαβαίνω να γράψω κάτι για τη χθεσινή βραδιά.
Φαγητά.
Ξύδια.
Ναρκωτικά.

Και γω να πετυχαίνω τον εαυτό μου σε μια φάση να τραγουδάω ακαπέλα μπροστα σε 8 άτομα:

"Όταν περάσεις τα μαύρα λιθάρια,
ώ πελεκάνε των ουρανών!
Σε περιμένω στης γης τα ριζώματα,
με το Χρυσόμαλλο Δέρας στο χέρι.

Θ' απλώσω στο κρεβάτι σου τα μυστικά μου,
τα λιονταράκια της Αραβίας,
τις κόμπρες της Βομβάης,
και τις νυχτερίδες των Πυραμίδων.

Εγώ σου μιλώ,
εγώ σε καλώ,
εγώ σου μιλώ,
η νυχτερινή ροή του Γαλαξία.

Θα σ'αγαπήσω πάραφορα
όπως βυθίζεται το μαχαίρι στη σάρκα,
όπως χορταίνει το νερό η λαφίνα.
Θα σ'αγαπήσω παράφορα,
για να μ'αγαπάς ουρλιάζοντας
για να μ'αγαπάς απαρηγόρητα."


Χρόνια μου πολλά ρε....

3 σχόλια:

Mona Sax είπε...

Xronia polla apo tin gourouna,xronia polla kai eutixismena!

Eroviana είπε...

Γενέθλια; Χρόνια σου πολλά! Ωραίοι στίχοι, αλλά δε μου θυμίζουν κάτι.

ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ είπε...

K.X. Μύρης αν δεν απατώμαι.
Γιάννης Μαρκόπουλος στη σύνθεση,
απο το δίσκο "Σειρήνες" (1983)

Προσπαθώ να τον βρω σε cd αλλα τίποτα ρε γαμώτο. Και δυστυχώς δεν έχω βρει ακόμη τρόπο να μετατρέπω τις κασέτες σε Mp3. ΦΤΟΥ δηλαδή