Ένα πετσοκομμένο ιμελάκι

Ένα στριφτό τσιγάρο και ένα ποτήρι νάμα. Δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο εκτός από γλύκα και πίσσα. Ότι και να κάνω γυρνάω πάντα σε γεύσεις και μυρωδιές και βλέμματα. Ποια γκρίνια και ποιο αβέβαιο μέλλον? Τη μισή σου ζωή θα προσπαθείς να κάνεις κάτι που δεν σου αρέσει, γιατί έτσι πρέπει ή έτσι σου είπαν, και την άλλη μισή θα μετανιώνεις που δεν έκανες αυτό που εσύ ήθελες. Και πριν καλά καλά το καταλάβεις θα έχεις φύγει από αυτό εδώ το μέρος. Λες και η άστοχη προσπάθειά σου καθημερινά, δεν ισοδυναμεί με ένα μικρό θάνατο…
Για τι συζητούσαμε? Α! Για τη μοναξιά. Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσα πράγματα γύρω σου θυσιάζονται για να μην νοιώθεις μόνη? Παρατηρώ τόση ώρα που γράφω, τη διαδρομή που κάνει κάθε μισό λεπτό, το τσιγάρο από το τασάκι στα χείλη μου, το ίδιο και το ποτήρι με το νάμα. Έρωτας. Και τελικά εγώ είμαι αυτός που διατυπώνει θεωρίες για μοναξιάς. Λέω κάτι ψέματα όμως!
Τελειώνει το νάμα, τελειώνει και το τσιγάρο..