Κάνε φίλο να δεις καλό!

Και πάσης Ελλάδος που λένε...

Θα προσπαθήσω να ανταποδώσω τα συναισθήματα που μου προκάλεσε το κειμενάκι του Νικόλα, στο ολοκαίνουριο blog του (δεύτερη απόπειρα). Επίσης σκεπτόμενος το ρητό "δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιός είσαι" δεν μπόρεσα να βρω καταλληλότερο άτομο για να με περιγράψω, απο τον προαναφερθέντα. Απο που να ξεκινήσω και που να τελειώσω

Νικόλας λοιπόν! Κατ'αρχήν αισθάνομαι την ιερή υποχρέωση, μιας και με έκανε ρόμπα στο blog του, να τον κάνω και γω λίγο ρόμπα, δείχνοντας σε σας, ώ χιλιάδες αναγνώστες, το πρόσωπό του:


Αυτός αγαπητοί αναγνώστες είναι ο Νικόλας. Καλύτερός μου φίλος τα τελευταία 3 χρόνια. Είμαι της άποψης πως στη ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να υπάρξει μόνο ένας φίλος, ο Νικόλας είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, που μπορεί να με ανεχτεί με τρόπο που δε με δυσαρεστεί.
Γνωριστήκαμε πριν απο 3 χρόνια περίπου, σε μια δύσκολη για την Ελλάδα εποχή :P (για μας εννοώ), υπο συνθήκες χαώδεις, συνθήκες πλήρους αναπροσαρμογής μας στα κοινωνικά δεδομένα που το καταναλωτικό θηρίο που ονομάζεται τηλεόραση, προσπαθεί να μας επιβάλλει.
Εκείνος δούλευε σε ενα νετ καφέ στο οποίο είχα αρχίσει να συχνάζω , και την περίοδο που παραιτήθηκε απο υπάλληλος, εγώ ζητούσα δουλειά στο ίδιο μαγαζί.
Σε αντίθεση με εκείνον, το πρώτο πράγμα που θυμάμαι απο τις αρχικές εκείνες συζητήσεις μας, ήταν ο τρόπος διεξαγωγής τους. Χαρακτηριστικά, στο νετ καφε εκείνο, τις πρώτες φορές που αρχίσαμε να βγαίνουμε απο το κέλυφός μας, όταν ο εκείνος μιλούσε, εγώ φορούσα τα ακουστικά του pc, με τη μουσική να παίζει δυνατά, και έκανα πως καταλαβαίνεα όσα λέει. Όταν ερχόταν η σειρά μου να μιλήσω, φορούσε εκείνος τα ακουστικά και συνεχιζόταν η κουβέντα κανονικότατα.
Σε αυτές τις πρώτες συζητήσεις είχα όλο το χρόνο να παρατηρήσω αυτή την ΕΛΕΕΙΝΗ και ΤΡΙΣΑΘΛΙΑ φάτσα, χωρίς να ακούω τις 7 φορές χειρότερες ΠΑΠΑΡΙΕΣ που έλεγε.

ΕΠΟΧΗ ΧΑΚ
Προσπερνώντας γρήγορα-γρήγορα τα σκηνικά με τη Βιβή (για να καταλάβετε τι εννοώ, pay a visit to his blog), περνάμε στην εποχή του ΧΑΚ, εποχή την οποία θυμάμαι και δεν μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω. Θυμάστε που σας είπα πως παραιτήθηκε απο νετ καφέ στο οποίο έπιασα δουλειά εγω? Φεύγοντας απο κεί, έπιασε δουλειά στο προαναφερθέν νετ καφέ (ΧΑΚ) οπου ΕΒΓΑΖΕ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΛΕΒΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΚΗ. (loooooool). Στο μεταξυ εγώ έχασα τη δουλειά μου, και αναγκαστικά έχοντας αποκτήσει κόλλημα με το Internet και αφραγκίες πλέον, άραζα στο ΧΑΚ οπου ο Νικόλας ξηγιόταν free pc και τσάι με γεύση και επίδραση ;)
Αξέχαστα θα μου μείνουν τα σκηνικά στην ταράτσα ενός κτηρίου στο κέντρο της πόλης, οπου αράζαμε συχνά, καπνίζοντας και πίνοντας μπύρες, και ενίοτε τρώγοντας pizza Everest κερασμένη απο εκείνον, μιας και εγώ είπαμε, είχα αφραγκίες...


Έπειτα, ήρθε η εποχή που γνώρισα το Νικόλα στα παιδιά με τα οποία σπουδάζαμε μαζί στο Τ.Ε.Ι. Δυστυχώς τα σκηνικά που έπαιξαν εκείνη την περίοδο δεν μπορώ να τα περιγράψω μιας και είναι πάρα πολλά, με μικροεκδρομούλες, και πάρα πολλά βράδια μέσα σε καπνούς, σκοτάδια, και γλυκόζη...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ