28.2.07

Οι πόρτες



Λατρεύω του σπιτιού μου
τις πόρτες!
Μου έχουν προκαλέσει σκέψεις και εικόνες
πότες πότες.

Είναι παλιές και ξύλινες.
Είναι υγρές και κούφιες.
Αφίσες, γράμματα, ταινίες κολλητικές,
κι απ'έξω απο πινέζες τρύπες
που περιμένουν κάποιο μάτι μικροσκοπικό
για να κοιτάξει μέσα.

Λατρεύω του σπιτιού μου
τις πόρτες!
Είναι πόρτες θεατρικές-τραγικές.
Δεν είναι ασφαλείας, ψευδαίσθησης προιόντα.
Απών ο κάθετος άξονας.
Παρών ο οριζόντιος.
Έτσι που, σαν αυλαία συρόμενη
σταδιακά,
εμφανίζουν πότε του σπιτιού τη ζεστασιά
πότε του κόσμου την παγωνιά.

Αρκεί να ξέρεις.
Αρκεί να διαλέγεις.
Αν θα είσαι θεατής που τις χτυπά για ν'ανοίξουν
ή πρωταγωνιστής που τις τραβά για να κλείσουν
σαν ο θίασος της καθημερινότητάς σου
να έκανε sold out.


(Καλημέρα σε όλους :)

23.2.07

Σώμα μου φτιαγμένο απο χυλό

Χθες ήμουν σε μια ραδιοφωνική εκπομπή, οπου θέμα συζήτησης ήταν το ανθρώπινο σώμα, και τα δικαιώματα έχουμε πάνω σε αυτό. Ακούστηκε μια παρατήρηση που μου έκανε φοβερή εντύπωση.
"Δυστυχώς, η κοινωνία έχει περισσότερα δικαιώματα πάνω στο σώμα μας, απ'ότι εμείς οι ίδιοι."
How sick is that?

22.2.07

Κατόπιν εορτής...

Την άφησα μόνη της για 5 ώρες. Εκδρομή λέει οικογενειακή στα Ανώγεια. Καθαρά Δευτέρα σε ένα μέρος οπου τρώνε κρέας 500 μέρες το χρόνο...


Ζωγραφιά στον τοίχο ενός σπιτιού, κάπου εκεί στον Ψηλορείτη. Δώστε βάση στη δεύτερη μαντινάδα, γιατί η πρώτη είναι ψιλομαλακία.


Δε βρίσκω το λόγο, σε ένα μέρος που σπάνια πατάει η Αστυνομία, ένα αυτοκίνητο με μια κατσίκα στην καρότσα του, να έχει πινακίδες...


Καμαρωτή καμαρωτή, υποθέτω πως δεν ξέρει οτι είναι Καθαρά Δευτέρα, και πως εδώ τρώνε ακόμη και τότε κρέας...


Κάπου, εκτός πορείας, μια αμυγδαλιά άνθισε πρόωρα, και τώρα τα πέταλά της ξεκουράζονται απο αυτή την πρόωρη ανθοφορία, στο χώμα.


Η αμυγδαλιά που λέγαμε...


Ένα ωραίο φυτό, με σταγόνες νερού πάνω του. Μην πάει χαμμένο...


Απλά δεν έχω ξαναδεί πιο πολλές πέτρες γύρω απο ένα δέντρο!

20.2.07

Οι 5 σημαίες - Κεφάλαιο 3

Όλα τα κείμενα της ιστορίας μπορείτε να τα βρείτε εδώ.

Στα χοντρά σύρματα του φράχτη, μικρά σαλιγκάρια είχαν αρχίσει τη βιαστική τους βόλτα, ακροβατώντας στην κορυφή του, ακροβατώντας μεταξύ ελευθερίας και σκλαβιάς. Μεταξύ τρέλλας και λογικής. Μεταξύ ουρανού και γης.
Σαν κινηματογραφική σκηνή. Η κάμερα απο εκεί που είχε ζουμάρει στη βιαστική βόλτα των σαλιγκαριών, άνοιξε το πλάνο στους τοίχους. Ζούμαρε αργά σε αυτούς και στη συνέχεια στάθηκε στο παράθυρο του δευτέρου ορόφου. Μικρό, με το νερό να λιμνάζει νωχελικά στο περβάζι του, και με τα κάγκελα να σχηματίζουν κέντημα ατσάλινο, που μέσα απ'τη δαντέλα του του βλέμμα του Επιθεωρητή Omede μετρούσε σταγόνες και βάφτιζε σύννεφα.
Έβρεχε καταρρακτωδώς. Οι τοίχοι του ψυχιατρείου είχαν αρχίσει να αποκτούν ένα λεπτό πράσινο στρώμα μούχλας. Χρόνια τώρα κοπιούσαν για να συμβεί αυτό, και οι αδιάφοροι άνθρωποι τους είχαν βοηθήσει αρκετά!
Ο κήπος με τις δυο μικρές συστάδες δέντρων και τα απειράριθμα παγκάκια, ήταν καιρό τώρα απεριποίητος και αυτός. Κανείς δεν είχε ούτε το χρόνο, ούτε τη διάθεση να ασχοληθεί μαζί του. Και αυτός είχε κοπιάσει μέχρι να αποκτήσει τη μουντή μοναξιά του.

"Οι μέρες περνούν. Το συνηθίζουν άλλωστε. Χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Μαζεύονται στα μπαλκόνια του σύμπαντος και κουβεντιάζουν με τις ώρες. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όταν η παρέα μεγαλώνει, έρχονται οι μήνες. Υπερήφανοι νέοι, πορωμένοι με τις φάρσες. Πότε καλοστημένες-πότε κακόγουστες. Ούτως ή άλλως δεν τους πολυνοιάζει το ανα θα γελάσεις ή παρεξηγήσεις. Πάντως αν συμβεί το δεύτερο, έρχεται ο πατέρας τους ο Χρόνος. Εκείνος σε βάζει στη θέση του.
Δάσκαλος με μεταδοτικότητα. Δικαστής αμερόληπτος. Γιατρός με ειδικότητα νευροχειρουργού. Αυτός είναι. Κι άλλος σαν αυτόν δεν υπάρχει. Α! Είναι και μπακάλης καμμιά φορά! Με τάσεις τσιγκουνιάς αλλα και γενναιοδωρίας. Μπορεί να σε κλέψει στο ζύγι, μπορεί όμως και να σου δωρίσει καμμιά στρογγυλοποίηση προς τα πάνω, αρκεί να σε συμπαθήσει. Το έχει πάρει αυτό απο την αδερφή του την Τύχη."

Η αδελφή τον άκουγε εκστασιασμένη. Είχε αρχίσει να ταλαντεύεται, σαν τη ζυγαριά του μπακάλη Χρόνου. Απο τη μία πλάστιγγα η ιδιότητά της, που την έκανε να χαίρεται που είχε μειώσει κατα πολύ τη δοσολογία των ψυχοφαρμάκων. Απο την άλλη, η γυναίκα που ήξερε οτι πλέον είναι κάποια άλλη, ή τουλάχιστον η συνέχεια κάποιας άλλης. Δεν ήξερε αν αυτή η κατάσταση θα έπρεπε να τη λυπεί ή να τη χαροποιεί.
Αυτή η ζυγαριά εκτός απο 2 ιδιότητες, τηρούσε την ισορροπία σε 2 γυναίκες. Την Atamie και τη Fabijan. Πόσες απο της αποφάσεις της ζωής της ήταν πραγματικά δικές της, και όχι απομεινάρια των πόθων της Fabijan? Αυτή είχε ερωτευτεί τον Επιθεωρητή ή η νεκρή γυναίκα μέσα της? Αυτή ελλάτωνε τον ορό ή η Fabijan? Προσπαθούσε να καταλάβει. Έστω και μικρά κομματάκια απο όλοκληρο το παζλ, κομματάκια που της είχε πετάξει σαν ψίχουλα σε κοπρόσκυλο, ο Επιθεωρητής.
Της είχε αναφέρει πως η Fabijan είχε δολοφονηθεί το 1949, αλλά μόνο για τα μάτια του κόσμου, της αστυνομίας. Είχε δολοφονηθεί μόνο για το στόμα της σπηλιά και τα σχοινιά που την έσωσαν απο τα δόντια της.
Η Atamie είχε ξεκαθαρίσει μέσα της πως για να ξεκινήσει τη ζωή της Fabijan απο την αρχή, έπρεπε πρώτα να τελειώσει μιαν άλλη, τη δική της. Προς το παρόν όμως τηρούσε τη διαταγή του αγαπημένου της.
Διέθετε επιμονή. Έκανε υπομονή.

Τα πυρωμένα σημάδια στο σβέρκο του Επιθεωρητή ξεπρόβαλαν ανάγλυφα, σαν χθεσινά.
"Μένουν 364. Είναι πολλά για σένα. Καλύτερα να μην το κοιτάς. Η Atamie θα φύγει. Η Fabijan θα μείνει. Ψάξε. Ψάξε μέσα σου να τη βρείς. Όσο πιο γρήγορα το κάνεις, τόσο πιο λίγο θα πονέσεις, τόσο πιο γρήγορα θα περάσουν."

Το μόνο που άφησε την Atamie να σκεφτεί εκείνο το βροχερό πρωινό, ήταν πως ο Χρόνος την είχε κλέψει στο ζύγι.

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-

18.2.07

Πέντε-Five-Vijf-Cinco-Fünf

Είχα αρχίσει να ανησυχώ για το αν θα μου πετούσε κανείς αυτό το κοινότυπο πλέον πεντάπλευρο μπαλάκι. Ήθελα πολύ να γίνει αυτό. Και η Νερίνα μου έδωσε την ευκαιρία. Και την ευχαριστώ γι'αυτό.

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η αλυσίδα που έχει ξεκινήσει, απο πλευράς ύφους και μόνο.
"Τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής...? Ά! Να τι θέλει να πει..."

Αυτό που σκεφτόμουν να κάνω, είναι 5 κατηγορίες, απο 5 πράγματα η κάθε μια. And the nominees are:
1. Πέντε πράγματα που θέλω να ξέρουν οι άλλοι για μένα.
2. Πέντε πράγματα που θέλω να ξέρω εγώ για τους άλλους.
3. Πέντε γυναίκες που με έχουν επηρεάσει μέχρι τώρα (ίσως και στο μέλλον).
4. Πέντε απο τις καλύτερές μου ταινίες.
5. Ό,τι άλλο προκύψει...

ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

1. Έχω σπάσει την αριστερή κλείδα μου σε 2 σημεία, όταν ήμουν 11 χρονών. Συνεπώς, η αριστερή μου ωμοπλάτη έχει αναπτυχθεί ελλειπώς (λείπει ένα κομμάτι) και το αριστερό βραχιόνιο οστούν είναι κατα 5 πόντους πιο κοντό απο το δεξί.

2. Έχω ένα tattoo στην πλάτη. Ξεκινάει απο το τέλος του σβέρκου, και φτάνει μέχρι τη μέση της πλάτης. Παριστάνει Έναν άγγελο με φτερά δαίμονα που υψώνει στα χέρια του το αγγλικό γράμμα S. Μου πήρε 7 ώρες να το κάνω και πόνεσε πολύ, ειδικά στα σημεία που η βελόνα χτυπούσε πάνω στα κόκκαλα.

3. Καπνίζω τη μισή μου ζωή και παραπάνω. Ξεκίνησα για άγνωστους λόγους, στο υπόγειο της πολυκατοικίας μου, να καπνίζω ένα τσιγάρο Silk Cut άσπρο. Ήμουν 11 ετών. (Το ίδιο καλοκαίρι έγινε το Νο 1) Έχω βρει σοβαρότατους λόγους να θέλω να το κόψω, αλλα αυτοί οι λόγοι δεν είναι εμφανείς.

4. Δεν μπορώ να κλάψω. Κάθε φορά που πάει να γίνει αυτό, ο ψυχισμός μου το παρακάμπτει, και αισθάνομαι ένα φοβερό αίσθημα κενότητας, και ψυχικού μαρασμού. Αν τύχει και συμβεί αυτό πάντως, είμαι σίγουρος πως δεν θα είναι ούτε απο συγκίνηση, ούτε απο λύπη, αλλα μόνο απο τη συνειδητοποίηση οτι αδικούμαι απο κάποιον άλλο άνθρωπο.

5. Αν δεν ήμουν Ορθόδοξος, θα ήμουν διαρρήκτης. Λατρεύω τη συγκεκριμένη κατάσταση εγρήγορσης και προσπάθειας υπολογισμού μέχρι και της τελευταίας λεπτομέρειας.


ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

1. Αν τρώει τα νύχια του/της. Το θεωρώ τέλειο δείγμα ανασφάλειας, νευρικότητας και έλλειψης αυτοπεποίθησης.

2. Το βλέμμα του/της. Σπάνια λέει ψέμματα.

3. Τα χέρια του/της. Λένε ψέμματα ακόμη σπανιότερα.

4. Αν του/της αρέσει να ζει με οποιουδήποτε είδους υποκατάστατα.

5. Τι είδους ταινίες βλέπει.


ΠΕΝΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ (ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ)

1. Η μητέρα μου. Για όλους εκείνους τους λόγους που φανταζεται ο καθένας για τη μητέρα του. Αλλα κυρίως διότι μου χάρισε τη ζωή.

2. Η αδερφή μου η Εύα. Μου θυμίζει ανα πάσα στιγμή και ώρα τη σημαίνει αληθινή αγάπη.

3. Η αδερφή μου η Άννα. Μου θυμίζει ανα πάσα στιγμή και ώρα πόσο λίγο αγαπώ τους άλλους.

4. Η αδερφή μου η Μαρία. Μου θυμίζει ανα πάσα στιγμή και ώρα τι σημαίνει ο όρος "natural high." Είναι απο τους βασικούς ανθρώπους που με έπεισαν με τη στάση τους, πόσο άχρηστα είναι τα ναρκωτικά (κάθε είδους).

5. Η Δέσποινα Δ. Ο πρώτη και η τελευταία γυναίκα για την οποία έκανα τόσα πολλά, χωρίς να περιμένω απολύτως τίποτα. Και η μοναδική μου αγάπη.


ΠΕΝΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΟΥ ΤΑΙΝΙΕΣ.

1. "Ghost dog: The way of the Samurai." ---Η--- ταινία.

2. "Ο Ήρωας". Η καλύτερη ιστορία αγάπης που έχω δει.

3. "The Shawshank redemption". Ο ορισμός της αδικίας, της υπομονής, της δικαίωσης, της λύτρωσης, της ελευθερίας.

4. "Το κελί". Η πιστότερη απόδοση του ψυχικού κόσμου του ανθρώπου, του χάους ή της τάξης που μπορεί να επικρατεί εκεί μέσα.

5. "Fight Club". Ό,τι κι αν πω, θα μειώσει την ταινία την ίδια.


Ο,ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΟΚΥΨΕΙ.

1. Να βγάλουμε απο τη ζωή μας τη λέξη "βαριέμαι" (τάδε έφη σύντροφος Βασίλης)

2. Κάνω φιλότιμες να πατάξω τον εγωισμό μου. Και δεν το κάνω μόνος μου αυτό. Χωρίς αλληλεπίδραση είναι αδύνατον.

3. Μισώ το χρήμα ως έννοια, πραγματικότητα, καθημερινότητα. Γίνεται να εξαφανιστεί αυτή τη στιγμή απο παντού? ...ε? ...Ε?

4. Φέτος λέω να νηστέψω για το Πάσχα. Και ταυτόχρονα να μην καπνίσω για 40 μέρες. Θα τα καταφέρω? Έλα ντε...

5. Όποιος κατηφορίσει προς Νότο μεριά, ας σφυρίξει κλέφτικα, ίσως είμαι τριγύρω...

15.2.07

Jim the Greek


Οι απόψεις του (ειδικά περι θρησκείας) μπορώ να πω οτι με ενοχλούν.
Οι εμφανίσεις του αγγίζουν τα όρια της καφρίλας.
Μου σπάει τα νεύρα ακόμη περισσότερο γιατί όποτε τραγουδάει μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο, γιατί θα ήθελα να τον ακούσω μια φορά να τραγουδήσει ένα "σοβαρό" τραγούδι.
Τον συμπαθώ όμως γιατί μπορεί και είναι αυτό που είναι, και κάνει αυτό που κάνει.
Και πληρώνει το τίμημα κιόλας. Ευτυχώς, λεφτά έχει. Ας το πληρώσει :P:P:P

11.2.07

Ο κρίνος


Ξαφνικά, στον δεξιό ώμο μου, φύτρωσε ένας κρίνος. Αναριχήθηκε απαλά στο λαιμό μου, και γαργαλώντας το λοβό του αυτιού μου, στάθηκε και μου ψιθύρισε:
"Κλάψε."

Ξέσπασα σε τρανταχτούς, αθόρυβους λυγμούς.
Τα δάκρυά μου πότισαν τον αριστερό μου ώμο.
Ένας δεύτερος κρίνος φύτρωσε.

Αργά και νωχελικά όπως ο πρώτος, κοντοστάθηκε και μου φώναξε:
"Ξύπνα."



(Μα γιατί δεν μπορώ να κλάψω?)

9.2.07

ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΤΛΟ

Ένας σκύλος με υπέροχο βλέμμα...

Μακάρι να ήταν δικός μου. Αλλα τον πρόλαβαν οι δρόμοι...

Αν μπορούσε να φτιάξει πιο ψηλό καπέλο, θα το είχε κάνει!

Είμαι και γω ενας απο σας! Safe Sex uber alles!

Προσπαθήστε να υπολογίσετε το μέγεθος της περούκας :)

Cafe Santan και πολλά, πολλά ρακόμελα...

...

...

Νοιώθω τυχερός που τράβηξα αυτή τη φωτογραφία.




Άλλη μια μέρα τελείωσε. Με μόνη διαφορά πως αυτή τη μέρα είχα σχεδιάσει να κάνω διάφορα πράγματα. Είχα περιγράψει σε παλιότερο κείμενο.
Τρεις τα ξημερώματα και αρκετά ρακόμελα μετά, σκέφτομαι πως θα μπορούσα να είμαι ακόμη σε κατάσταση παράνοιας, ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ. Ευτυχώς δεν τη δρήκα. Και πως θα γινόταν άλλωστε, μιας και η Χώρα αυτή είναι εδώ. Όπου ζω και κινούμαι. Όπου ζεις και κινείσαι. Ό,τι ονειρεύεσαι ανήκει σε μια άλλη χώρα που τη λένε Πραγματικότητα. Με τους καλούς, τους κακούς, τους χειρότερους.
Ώρες ώρες σκέφτομαι πως στα μάτια των άλλων μοιάζω ένας χαρακτήρας cartoon, σαν κι αυτούς που κοροιδεύω που και που. Και μάλλον έτσι είναι. Μέχρι τώρα όμως δεν είχα το θάρρος να έρθω στη θέση εκείνων που συναναστρέφονται μαζί μου. Δεν ήθελα να δω πως μοιάζω στη ματιά ενος τρίτου προσώπου.
Ευτυχώς Η κάθε Τσικνοπέμπτη είναι εδώ για να μου θυμίζει τι σημαίνει να φοράς μια μάσκα, να τη βγάζεις και να υπάρχει άλλη απο κάτω, και ούτω καθεξής.
Συμπεραίνω ανεπιτυχώς πως η μεγαλύτερη μάσκα που υπάρχει, είναι ότι περιβάλλει ολόκληρο το σώμα σου, κάθε μέρα, ώρα και στιγμή. Τα καυσαέρια που σε πνίγουν. Το ακουστικό του τηλεφώνου καρφωμένο στο αυτί σου, οθόνες που κοντεύουν να σε καταπιούν, γυναίκες που σαν οβίδες περιμένουν κάποιον άντρα-κανόνι να τις υποδεχτεί για να τις τινάξει πολλά μέτρα μακρυά μέχρι να σκάσουν, λόγιους που περιμένουν τη μαμά να τους ταίσει το βραδινό τους, ζώα που παριστάνουν τους ανθρώπους...
Βρείτε γύψο, απλώστε τον πρεσχτικά στο πρόσωπό σας, και φτιάξτε μιας περιποιημένη μάσκα για του χρόνου.
Φιλιά πολλά και να σκεπάζεστε...

6.2.07

Oh please recover!

Κατ'αρχήν καλημέρα :)

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμη τη φύση αυτού του blog, είναι μια καλή ευκαιρία να το κάνουν. Το οτι αλλάζω σελίδα σε αυτό εδώ το μέρος, δεν σημαίνει πως το ίδιο εύκολα μπορώ να το κάνω και στη ζωή μου.
Θα ήμουν ψεύτης αν ισχυριζόμουν πως δεν είμαι ακόμη επηρεασμένος απο το πρόσφατο γεγονός με τη μικρή. Σα να μην έφτανε και αυτό, εδώ και 2 μέρες έχω ένα ελεεινό κρύωμα, με τις καταρροές και τα όλα του. Συν τοις άλλοις, επιτέλους ξεκίνησε η εξεταστική στο Ι.Ε.Κ.
Άντε να ξεμπερδέυουμε σιγά σιγά...
Τέλος του μήνα επιτέλους θα είμαι στην Αθήνα. Έπρεπε να είχα πάει απο το Σεπτέμβρη αλλα δεν βρήκα ουτε ένα διήμερο άδειο. Θα είμαι για τρεις ημέρες, και ελπίζω να προλάβω να δώ όσους μπορώ περισσότερους γίνεται. Για να γίνει αυτό βέβαια, πρέπει να ανεβοκατεβαίνω σαν το Βέγγο σε λεωφορεία και ταξί, αλλα χαλάλι!

Τα μαθήματα δημιουργικής γραφής πάνε εξαιρετικά καλά μπορώ να πω! Απο κει που ξεκινήσαμε 2 άτομα (ο Νικόλας και εγώ) ξαφνικά γίναμε 5 (προστέθηκαν ο Βασίλης, ο Γιώγος και ο Κώστας) και υπάρχει η προοπτική να προστεθούν άλλοι 3... Όσο αυξάνεται ο αριθμός, τόσο πιο ενδιαφέρον θα γίνεται το μάθημα (υποψιάζομαι) και με όλο και περισσότερη ανυπομονησία θα περιμένουμε τα βράδια του Σαββάτου!
Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να συνεχίσω την ιστοριούλα που έχω βάλει στα σκαριά, μιας και το πρόσφατο γεγονός με διέλυσε (όσο γελοίο κι αν ακούγεται), και μέχρι να ξαναβρώ την όρεξη να σκεφτώ κάτι άλλο απο μια χαμένη συντροφιά, θα παραμείνει έτσι η πλοκή.

Κάτι που μου έκανε πολλή εντύπωση:
Συνάντησα χθες ένα γνωστό μου, τον ΧΧΧ, σε μια λεωφόρο, με τη συνοδεία δυο κοριτσιών. Εγώ στη μια πλευρά του δρόμου, και εκείνος απέναντι. Του φωνάζω "Τι λέει, όλα καλά?" και εκείνος μου απάντησε "Όλα ωραία!" Μπορώ να πω οτι ενοχλήθηκα, γιατί έχω την εντύπωση πως τα ωραία πράγματα δεν είναι πάντα "καλά". Ιδίως όταν ξέρω πως ο ΧΧΧ ασχολείται με τα ναρκωτικά γενικότερα.

Τι άλλο, τι άλλο... Ήρθε ο αδερφός του πατέρα μου απο την Αθήνα, και μας κρατούσε σαν δωράκι μια μεγάλη συσκευασία σοκολάτες TOBLERONE.
Το ερώτημα είναι το εξής: Δικαιούμαι μια σοκολάτα απο τις 2, και δεν έχω δοκιμάσει ποτέ μου, ούτε τη μια ούτε την άλλη. Ποιά είναι πιο νόστιμη, η κίτρινη ή η άσπρη?
Let me know...

Να είστε και να περνάτε καλά (συνεπώς, ωραία)!

Στέλιος.

1.2.07

My cat is dead

ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΑΙ
ΑΥΤΟΣ
ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΣΤΗ ΓΑΤΑ ΜΟΥ
ΦΟΛΑ
ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΟΤΩΣΕ,
ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ.

ΘΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΩ ΕΝΑ ΚΟΛΛΑΡΟ
ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙ
ΘΑ ΜΕ ΞΥΠΝΑΕΙ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ
ΠΡΙΝ ΠΑΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΘΑ ΤΟΝ ΧΑΙΔΕΥΩ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ
ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΙΖΩ ΟΠΟΤΕ ΞΗΛΩΝΕΙ ΤΙΣ ΜΠΛΟΥΖΕΣ ΜΟΥ
ΘΑ ΤΟΥ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΕΜΒΟΛΙΑ.

ΑΛΛΑ ΑΣ ΕΡΘΕΙ
ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ
ΝΟΙΩΘΩ ΠΑΛΙ
ΚΑΠΩΣ
ΜΟΝΟΣ


Λύδια, Λήδα ή Amelie
μας ξετρέλανες όλους.
Και τώρα μας άφησες
με την τρέλλα μόνη παρέα.

NOT FAIR