Οι πόρτες

Λατρεύω του σπιτιού μου
τις πόρτες!
Μου έχουν προκαλέσει σκέψεις και εικόνες
πότες πότες.

Είναι παλιές και ξύλινες.
Είναι υγρές και κούφιες.
Αφίσες, γράμματα, ταινίες κολλητικές,
κι απ'έξω απο πινέζες τρύπες
που περιμένουν κάποιο μάτι μικροσκοπικό
για να κοιτάξει μέσα.

Λατρεύω του σπιτιού μου
τις πόρτες!
Είναι πόρτες θεατρικές-τραγικές.
Δεν είναι ασφαλείας, ψευδαίσθησης προιόντα.
Απών ο κάθετος άξονας.
Παρών ο οριζόντιος.
Έτσι που, σαν αυλαία συρόμενη
σταδιακά,
εμφανίζουν πότε του σπιτιού τη ζεστασιά
πότε του κόσμου την παγωνιά.

Αρκεί να ξέρεις.
Αρκεί να διαλέγεις.
Αν θα είσαι θεατής που τις χτυπά για ν'ανοίξουν
ή πρωταγωνιστής που τις τραβά για να κλείσουν
σαν ο θίασος της καθημερινότητάς σου
να έκανε sold out.

(Καλημέρα σε όλους :)