Άγνωστος 1

Βρίσκομαι σε ένα bar στην οδό Χάνδακος.
Μπροστά μου ένας στόχος γεμάτος τρίχες χοίρου και 4 χρώματα. Μαύρο, άσπρο, πράσινο και κόκκινο. Οι φίλοι μου, με τα βελάκια στα χέρια, βάζουν στόχους. Στόχους που ούτε στα πιο τρελλά ονειρά τους θα προσπαθούσαν να επιτεύξουν. Το χέρι μου κινείται αυτόματα και η απουσία του πληκτρολογίου με γεμίζει ευτυχία.
Μετά απο τόσο καιρό, το να προσπαθήσω να γράψω με μελάνι σε χαρτί πάνω, μοιάζει με άθλο, και ως άλλος Ηρακλής τον φέρνω σε πέρας. Μένουν άλλοι 9. Όσες και οι μπύρες που έχω πιεί.
Δύο παρτίδες πριν και 5 μπύρες μετά, και ο στόχος μοιάζει με ελικοδρόμιο, κάθε βελάκι με βόμβα υδρογόνου-οξυγόνου, καρδιάς.
Γιατί να μην μπορούμε να σώσουμε έστω και έναν βρώμικο συνάνθρωπο, γιατί να μην μπορούμε να φάμε τις αυταπάτες μας όπως τρώμε τα ψέμματα που μας ταΐζει η τηλεόραση? Γιατί να μην μπορούμε να ερωτευτούμε με τον ίδιο ρυθμό που πίνουμε μπύρες, που αφήνουμε τις κλανιές μας. Γιατί, γιατί, γιατί...
Η Πόπη προσπαθεί να είναι όσο πιο συγκεκριμένη γίνεται. Ο Νίκος προσπαθεί να στείλει τα βελάκια στο κέντρο, η Άννα θέλει απλά να πετυχαίνει τα νούμερα που της λένε και η άλλη Άννα έχει δύο tattoos πάνω στο κορμί της, ένα piercing στο στόμα και ένα στη μύτη.
Πως να προλάβω να εξηγήσω αυτό που συμβαίνει σε γυναίκες και άντρες πριν κουραστεί το χέρι μου... Κυνηγάω την κούρασή μου. Λες και κάποιος αόρατος παίκτης με ελέγχει με το joystick του. Λες και είμαι ο στόχος, με τα βελάκια να καρφώνονται πάνω μου, θυμίζοντάς μου τι σημαίνει αλήθεια, όραμα και μπύρα.
Θα ήθελα για μια φορά στη ζωή μου να ξεκλειδώσω ό,τι μου'λαχε και να το μοιράσω στα 4.
Ένα κομμάτι σε μένα
Ένα κομμάτι στη μοναξιά.
Ένα κομμάτι στο στόχο που μάταια ματώνει καθώς υποδέχεται τις ανησυχίες αγνώστων πάνω του.
Και ένα κομμάτι στο κορμί όσων δέχτηκαν μια καυτή βελόνα και κάμποσα ml μελάνης να τους θυμίζει για πάντα αυτά που η στιγμή όρισε για την αγαλλίασή τους.
Μπύρα, φίλοι μου. Μπύρα...
"Ζύθος ευφραίνει καρδίαν."

Διαιρέτης