Μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη...

Η μοναδική απόδειξη οτι είμαι χαμμένος κυριολεκτικά στην κοσμάρα μου, ήρθε να μου παίξει 2 χαστούκια στα μούτρα πριν απο 2 ώρες.
Είμαι στο νετ καφε που συχνάζω, και ψάχνω κανα καλό blog να ξεκοκκαλίσω. Σε μια φάση, μεταξυ 2ης και 3ης μπύρας, συνειδητοποιώ οτι λείπει το κινητό μου. Ο μάγκας που το πήρε, το πήρε απο τη δεξιά τσέπη της ζακέτας μου, η οποία βρισκόταν κρεμασμένη στην πλάτη της καρέκλας μου. 2 τα περίεργα:
1. Το μαγαζί είχε πλήρότητα 100% που σημαίνει πως και οι 167 υπολογιστές που διαθέτει ήταν κατειλλημένοι, και υπήρχε και λαός στην υποδοχή που περίμενε να εξυπηρετηθεί. Κάθομαι στον όγδοο υπολογιστή στη σειρά, όπως μπαίνουμε στο μαγαζί. ΠΩΣ ΣΤΟ ΠΕΟΣ κατάφερε και πήρε το κινητό χωρίς να τον δει κανείς (πράγμα που φαντάζει λογικό, σε έναν τέτοιο χώρο) και το κυριότερο ΠΟΣΟ ΜΑΓΚΑΣ μπορεί να είναι το παληκάρι...
2. Παίρνω στον αριθμό που, και το σηκώνει την πρώτη φορά. Του λέω με περίσσεια ευγένεια αν γίνεται να βρεθούμε να μου δώσει το κινητό μου πίσω, γιατί προφανώς κάποιο λάθος θα έγινε. Το κινητό είναι δικό μου. Μου ανήκει, όπως λένε στο Βόρειο Πόλο. Δίνουμε ραντεβού σε κεντρικό σημείο, και πολύ απλά το παληκάρι δεν εμφανίζεται. Καλά μέχρι εδώ. Το χειρότερο έρχεται. Γιατί αν θέλει να κλέψει κάποιος ένα κινητό, δεν το κλείνει αμέσως? Μήπως να μου τελειώσει τις μονάδες πρώτα? 2 ΦΟΡΕΣ ΜΑΓΚΑΣ...

Στα αρχίδια μου το κινητό, και το εννοώ. Είναι η 2η φορά που χάνω λίστα με τηλέφωνα, που ξέρω πως δεν παίζει να βρω ούτε μια στο εκατομύριο... Και όσο το σκέφτομαι, τόσο χαίρομαι, γιατι και γω όταν ήμουν πιτσιρικάς, έπαιρνα απο την τσέπη του πατέρα μου κανα χιλιάρικο, για να πάω να παίξω Mortal Combat και όλα τα σχετικά μπιμπλίκια. Πάρτα τώρα Στελάκη στον κώλο. Μια χαρά!