11.2.07

Ο κρίνος


Ξαφνικά, στον δεξιό ώμο μου, φύτρωσε ένας κρίνος. Αναριχήθηκε απαλά στο λαιμό μου, και γαργαλώντας το λοβό του αυτιού μου, στάθηκε και μου ψιθύρισε:
"Κλάψε."

Ξέσπασα σε τρανταχτούς, αθόρυβους λυγμούς.
Τα δάκρυά μου πότισαν τον αριστερό μου ώμο.
Ένας δεύτερος κρίνος φύτρωσε.

Αργά και νωχελικά όπως ο πρώτος, κοντοστάθηκε και μου φώναξε:
"Ξύπνα."



(Μα γιατί δεν μπορώ να κλάψω?)

4 σχόλια:

jul είπε...

Ισως γιατί δεν εχει συμβεί κατι τοσο σημαντικό στην ζωή σου που να σε κανει να κλάψεις, να σε συγκινήσει τοσο....

pietà είπε...

Μπορείς, μπορείς. Όλοι μπορούμε. Κάποια στιγμή θα εκπλήξεις τον εαυτό σου! Να μας το πεις τότε, ε???

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Δε θέλω να σε αγχώσω, αλλά εκείνο το τρίτο κεφάλαιο αργεί πολύ;
Καλό και ασυννέφιαστο βράδυ, τώρα άμα σου αρέσει και συννεφιασμένο πάω πάσο.

ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ είπε...

XAXAXAXAXAXAXXAXAXAXAXXA!!!!!!q
Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Δεν αργεί.
Απλά έδινα εξεταστική όλο αυτό το διάστημα, και έγινε και η στραβή με τη γάτα, και μάζευα λεφτά για νοίκια και μαλακίες, και, και, και....

Την Καθαρά Δευτέρα θα είναι έτοιμο μάλλον :)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ !