Οι 5 σημαίες (Ακατάλληλο)

Η ώρα ήταν σχεδόν μια τα ξημερώματα όταν το τηλέφωνμό του χτύπησε. Δεν είχε προλάβει να βγάλει τα ρούχα του και να κάνει ένα ζεστό μπάνιο, όπως ώρα τώρα σχεδίαζε, στην καθιερωμένη δεξίωση του Διπλωματικού Σώματος.

-"Παρακαλώ."
-"Επιθεωρητής Omede εκεί?"
-"Ο ίδιος, ποιός είναι?"
-"Συνέβη κάτι τραγικό. Η σύζυγος του Αρχηγού του Σώματος δολοφονήθηκε. Αγνοούνται και τα δύο του παιδιά. Πιστεύουμε πως πρόκειται για απαγωγή."
-"Και τι χρειάζεστε απο μένα τέτοια ώρα? Μόλις ετοιμαζόμουν να..."
-"Η λιμουζίνα που χρησιμοποιεί ο Αρχηγός για τις μετακινήσεις του θα βρίσκεται σε τρία λεπτά έξω απο το σπίτι σας. Φορέστε κάτι πρόχειρο, ο τόπος του εγκλήματος βρίσκεται έξω απο την πόλη."
Δεν είχε πολλές επιλογές
-"Καλώς."
Ουσιαστικά δεν είχε καμμία
-"Δώστε μου πέντε λεπτά."
Μέχρι να συνδέσει στο μυαλό του τα αρχικά ερεθίσματα με κίνητρα και ύποπτους, ζαλισμένος απο τα ποτά και την εύθυμη ατμόσφαιρα της δεξίωσης, η κόρνα ενός οχήματος ακούστηκε μέσα στη νύχτα.
Δεκαπέντε λεπτά οδήγησης απο το σπίτι του στην επαρχία Bat Der ήταν αρκετά στον ολιγομίλητο συνοδό του για να του περιγράψει το χρονικό της ιστορίας, θα άλλαζε για πάντα τη ζωή του Επιθερωρητή Omede. Η δερμάτινή του ατζέντα ήταν σημαδεμένη στην ημερομηνία "24 Φεβρουαρίου 1949".
Η λιμουζίνα φρέναρε μαλακά, πάνω στο χώμα της Bat Der. Αν δεν έβρεχε καταρρακτωδώς, θα νόμιζε πως ήταν πάνω σε ένα σύννεφο ή κάποιο μαγικό χαλί.
Προχώρησαν δυό χιλιόμετρα δυτικά , μέσα απο τους ελαιώνες, ώσπου άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα φώτα της Σήμανσης.
Σταμάτησαν μπροστά απο την είσοδό της, σα να μην είχαν δει ποτέ κάτι τέτοιο ξανά.


Μια σπηλιά στεκόταν μπροστά τους, σα γυναίκα που με το στόμα ανοιχτό ουρλιάζει στους πόνους της γέννας.
Μόνο που το στόμα αυτό ήταν φιμωμένο. Με σχοινιά. Σχοινιά τοποθετημένα σε σχηματισμό πεντάλφας. Στις πέντε κορυφές της, τυλιγμένα επιμελώς το καθένα με σημαίες καιρών άλλων, ήταν τοποθετημένα το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια της γυναίκας του Αρχηγού.
Της Fabijan.
Το αίμα πότιζε ακόμη γλυκά την είσοδο της σπηλιάς και τα φλας απο τις φωτογραφικές μηχανές των ανθρώπων της Σήμανσης έδιναν έναν τόνο γιορτινό στον τόποτ του εγκλήματος. Έμοιαζε σχεδόν με τη δεξίωση που προηγήθηκε. Απλά αυτή ήταν με μικρότερο αριθμό καλεσμένων-ακάλεστων. Τιμώμενο πρόσωπο δεν ήταν η Fabijan, αλλα ο Θάνατος.

-"Αρκετά θαυμάσαμε", ψιθύρισε ο Επιθεωρητής Omede στον ολιγομίλητο συνοδό του, και κινήθηκε προς την είσοδο της σπηλιάς...

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-