Προσκύνημα στην Ιερά Μονή TOR

Ούτε τις τεχνικές ορολογίες κατέχω, ούτε νομικές γνώσεις έχω, ούτε τίποτα.
Εγώ ξέρω οτι έλειψα 2 μέρες απο τη φάση και έκλεισε το Monitor. Γιατί ρε φίλε?
Εγώ που θα βρω τώρα τα Links που θέλω? Πως θα παλέψω για να γίνει η γραμματοσειρά μου μεγαλύτερη (όπως παλεύω για το πουλί μου, αλλα μάταια)? Πως θα βρω άλλα blogs το ίδιο παρακμιακά με το δικό μου?

Τέσπα, δεν μου πάει το στυλάκι του ατόμου που αγχώνεται για τα "κοινωνικά", αν και έχω προσπαθήσει να συμμετάσχω στην όλη φάση.
Τελικά είναι θέμα φυλ(λ)ο-σοφίας. Κοινώς, γιατί έχεις ένα blog. Γιατί γράφεις. Αν θέλεις να διαβάζεις ο ίδιος τα κείμενά σου, όπου κι αν πας. Αν θέλεις άλλοι να διαβάζουν τα κείμενά σου και να σου λένε πόσο γαμάτος είσαι-σκέφτεσαι-διατυπώνεις. Αν θέλεις να βγάλεις γκόμενα/ο.

Στην αρχή δημιουργείς μια εικόνα για το χαρακτήρα σου. Όπως είχε πεί και ο χαρτοπόντικας, έναν ήρωα.
Στη συνέχεια, αρχίζεις και σε αυτόν το ήρωα προσθέτεις πινελιές της καθημερινότητάς σου, ασυνείδητα ή όχι, δεν ξέρω, δε με νοιάζει.
Και μετά μια στιγμή σου τη βιδώνει, είτε επειδή σε κόβει το στρινγκ, είτε επειδή είδες το Χάρο με τα μάτια, είτε επειδή περνάς κλιμακτήριο, και θέλεις να σταματήσεις να ταίζεις αυτόν τον ήρωα με τις εμμονές και τα προσδοκόμενα χαρακτηριστικά που προφανώς δεν διαθέτεις.
Έχεις 2 επιλογές:
α) Το κάνεις αθόρυβα. "Αντίο, τα λέμε στην άλλη ζωή" και τέτοια. Ούτε φανφάρες ούτε ΜΑΛΑΚΙΕΣ (όπως αυτές που γράφω).
β) Το κάνεις με ΜΠΑ ΜΠΟΥΜ ΠΑΤΑΤΡΑΚ ΠΡΙΤΣ ΠΡΟΥΤΣ ΣΠΛΙΣ ΣΠΛΑΣ ΑΙ ΓΟΥΟΖ ΤΕΗΚΙΝ Ε ΜΠΑΘ. Πείθεις όλους τους υπόλοιπους οτι διαθέτεις υπόβαθρο, και δεν ξέρω και γω πόσοι άλλοι που δεν φταίνε σε τίποτα, απλά τρώνε το καβλί που εσύ θέλησεις αντί να βάλεις στον κώλο σου, σου ήρθε η ιδεά να το βάλεις στον κώλο κάποιου άλλου. Έτσι, επειδή απλά σου τη βίδωσε.
Και αυτός ο άλλος, (ΜΑΓΚΑΣ) προτίμησε απο το να γράψει εσένα και ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ στα αρχίδια του, που τόσο επιμελώς κάποιοι άλλοι (το ίδιο ηλίθιοι με εσένα) του πρήζανε, προτίμησε (λέγω) να γράψει στα αρχίδια του ΟΛΟΥΣ αυτούς που απλά ρουφούσαν πληροφορίες όπως ο Neo τις πρώτες μέρες της εκπαίδευσής του ώς αφυπνισμένος απο το Matrix πλέον.
Αλλά και ιστορικά κάπως αποδεικνύεται η όλη φάση. Δεν απογοητεύομαι. Υποθέτω, πως κάποτε ο Χίτλερ στη ζωή του θα είχε κανα μαγαζί με οπωροκηπευτικά, και κάποιος Εβραίος πελάτης θα του είπε "Αδόλφε, θέλω να σταματήσω να είμαι πελάτης σου, μη με ξαναβάλεις στο μαγαζί σου."
Και στράβωσε ο Χίτλερ, και έκανε το Β' Π.Π. και πήραν τα αρχίδια του τόσα εκατομύρια Εβραίων.

Δεν με απασχολούσαν τα linkblogs, ούτε οι γραμματοσειρές, ούτε το ΜΠΑΖ (κάτι μου θυμίζει απο "Κόντρες" με το Βλάσση Μπονάτσο αυτό το Buzz) ούτε τίποτα.
Αυτό που με απασχολούσε ήταν (και είναι) μια διαρκής προσπάθεια να βρώ άλλα άτομα που ο τρόπος σκέψης και γραφής τους μοιάζει με το δικό μου. Να ξεχωρίσω τους πόζερους απο τους ειλικρινείς. Να ξεχωρίσω τα μπάζα απο τις γυναίκες. Τα ληγούρια απο τους μάγκες. Τα παιδιά απο τους μεγάλους.
Δεν με ενδιαφέρει ποιός έχει δίκιο και ποιός έχει άδικο. Και οι δύο έχουν κι απ'τα δύο.
Αυτό που ξέρω είναι πως με τα άχυρα που κουβαλάτε για μυαλό στο κεφάλι σας, εγώ πάλι νοιώθω διαδικτυακά απελπιστικά μόνος.
Μέχρι τώρα φοβόμουν τους ομοφυλόφιλους.
Απο σήμερα φοβάμαι τους δημοφιλόφιλους.

ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΕΙ ΤΟ VIDEO ΚΟΥΦΑΛΕΣ.